[Vettel]

Opprinnelig lagt inn av Fjellgeit, her.

Hei!
(..)
Eg kjenner likevel at eg blir temmeleg provosert over legehetsen her inne. Det er sjølvsagt ikkje akseptabelt med arrongant oppførsel slik nokre av dykk skriv om, men eg får likevel lyst til å seia litt om bakgrunnen for dei råda vi gjev.
Eg kan sjølvsagt ikkje uttale meg på vegne av heile legestanden, men eg kan seia noko om kvifor vi gjev dei type kostråd som vi gjer (sjølv om vi ikkje alltid trur på dei sjølv).

Vi som jobbar som "vanlege" fastlegar er lønna av staten og er underlagt strenge retningslinjer om korleis vi skal jobbe og kva vi skal formidle. Vi har statlege retningslinjer å forholde oss til, som er meir eller mindre gode. Eg har fulgt spent med på dei nye næringsstoffanbefalingane som er til høyring no, og har nett vore på foreldrag med Rune Blomhoff som har leia dette arbeidet over fleire år. Vi lærte mellom anna at det blir publisert 1,5 millionar artiklar om ernæring kvart år. Dei nye statlege retningslinjene (som liknar temmeleg mykje på dei gamle...) er ei oppsummering av all denne forskninga over dei siste åra. Vi som jobbar som fastlege pliktar å formidle dette vidare, anten vi trur på det eller ikkje. Vi kan ikkje velje den kostholdsfilosofien vi trur på sjølve, og så selja det vidare til pasientane våre. (Og det er på ein måte bra, ettersom eg trur på lågkarbo medan kollegaen på kontoret ved sidan av et rosinbollar med syltetøy til lunch).

På same måten er vi forplikta til å informere pasientar som har kolesterol over anbefalt nivå (utifrå den nye veilederen om risikovurdering som nett er komen), om at kolesterolet er for høgt og at dei må fylgje gjeldande retningslinjer (...) for å få dette ned. På den måten kan vi dokumentere i journalen at vi har gjort det vi er forplikta til å gjera. Om denne pasienten saksøker oss om 20 år fordi han har fått hjarteinfarkt, har vi dokumentasjon på at vi fulgte statlege retningslinjer i høve til den rådgjevinga/behandlinga som var vanleg praksis då dette vart oppdaga. Det er sjølvsagt opp til pasienten om han vil følge råda eller ikkje. Vi blir då neppe halde personleg ansvarlege om pasienten får hjarteinfarkt.
Om pasienten derimot har høgt kolesterol, og vi seier "finfint - et lågkarbo" - sjølv om det er stikk i mot retningslinjene vi har per i dag, og pasienten saksøsker oss om 20 år fordi han har fått hjarteinfarkt (...kanskje mindre sannsynleg, men han kan jo få det uansett ), så vil vi truleg få beskjed om at vi ikkje har gjort jobben vår då diagnosen høgt kolesterol vart stilt, vi har gått ut over retningslinjene, og kan dermed bli halde ansvarlege for at pasienten vart sjuk.

Dette vart litt lenger enn eg hadde tenkt... Men altså: Om du går til legen, får du lege-råd ut ifrå gjeldande retningslinjer pr i dag, som vanlegvis (om legen er oppdatert) er basert på eit stort forskningsmateriale dei siste åra. Dette er jobben til oss legar å formidle. Vi kan ikkje velja utifrå eiget hovud/magekjensle/overtydning kva vi skal formidle. Om du går til legen, får du altså skulemedisin. På same måte vil du få akupunktur når du går til akupunktøren eller homeopatmedisin hjå homeopaten.

...Og til slutt blir det pasienten sitt valg om han vil fyljge råda vi gjev eller ikkje. Inntil vidare testar eg ut lågkarbo på meg sjølv, forklarar pasientane mine som sjølv går på lågkarbo om problemstillinga ovanfor (...vi pliktar å formidle slik og slik, men det kan på sikt hende at det viser seg at din kostholdsfilosofi er betre...), og prøvar å leggje stor vekt på det eg er enig i i statlege retningslinjer: fysisk aktivitet, grønsaker og proteiner er i alle fall bra!

Spesielt det som er uthevet er viktig. Jeg har, som mange har fått med seg, en mann som er lege. Vi diskuterer høyt og lavt lavkarbo i heimen, i perioder må vi legge ned forbud mot matdiskusjoner forvi begnynner og krangle, hehe! (han er riktignok anestesilege og har ikke mye kunnskaper om kosthold og overvekt, men er som privatperson opptatt av trening, mat og helse)

Som privatperson kan mannen min være enig i at lavkarbo er et nyttig hjelpemiddel, men siden det er så få langtidsundersøkelser på dette (og da med gode, kvalikative undersøkelser med store grupper mennesker), så kan han ikke som lege anbefale det.
Alt leger gjør i sin jobb skal være dokumentert, følge statens rettningslinjer, det er ikke plass for private meninger. Og slik skal det være. Min mann kan ikke mene at den og den narkosemedisinen er bedre enn en annen, han skal gi det som staten anbefaler er den beste, på et generellt grunnlag. Følger han ikke rettningslinjene, så får han helsetilsynet på nakken hvis noe uvanlig hender, og har han ikke fulgt prosedyrene så mister han jobben.

Mitt argument på dette stadiet er alltid: Jamme mennesker er ikke statestikk! Vi er individer! Og det er der de som jobber med overvekt, møter pasienter i starten av overvekt, burde får flere ulike rettninger å kunne anbefale. For mange har jo faktisk hjelp av de vanlige rådene som spis mindre godteri, tren mer. Og generelle anbefalinger er nettopp generelle.

Så at KOS påvirker de nye rettningslinjene for de genrelle kostrådene, er ett steg på veien. (BTW: poteten er ikke lengere regnet som en av grønnsakene) Det er DER vi/KOS/andre interessenter bør jobbe, med å endre de rettningslinjene som legene/ernæringsrådgivere forskriver.

Dette går altså på de rådene og behandlingene legene foreskriver. Arrogante leger som får folk til å grine, er nedlatende, etc. det handler om helt andre problemer enn dårlige rettingslinjer.